Definiowanie edytora wyzwalaczy

Edytor wyzwalaczy lub instrukcje SQL można zdefiniować w celu zdefiniowania reguł walidacji specyficznych dla organizacji. Można ustawić co najmniej jedną instrukcję, która będzie przetwarzana na potrzeby zdarzeń dodawania lub aktualizacji.

Przetwarzanie kodu Flex SQL pozwala na stosowanie instrukcji zapytań o dane (select) i manipulowania danymi (insert, update, delete). Instrukcje select umożliwiają utworzenie warunku sprawdzenia.

W instrukcjach SQL dozwolone są wielkie i małe litery. Jednak token identyfikatora wiersza musi być zapisany tylko wielkimi lub tylko małymi literami (np. :ROWID lub :rowid).

Każda instrukcja Flex SQL wymaga użycia wstępnie zdefiniowanego tokenu :ROWID. Ten token odwołuje się do identyfikatora wiersza bazy danych dla rekordu przetwarzanego w określonej tabeli. Instrukcja jest wykonywana dla każdego rekordu w tabeli, której dotyczy operacja insert lub update.

Maksymalna długość instrukcji wynosi 4000 znaków. Nie jest wymagany żaden znak zakończenia instrukcji (;).

Instrukcje manipulowania danymi są dozwolone, ale należy się upewnić, że takie instrukcje nie zaczynają nieskończonej kaskady kroków wyzwalających. Na przykład zwykle nie zaleca się tworzenia instrukcji Flex SQL, która aktualizuje tabelę bazową zdefiniowaną w obszarze Tabela.